وبلاگ رسمی دبیرستان نمونه دولتی شهید احمد فروغی

به گزارش سرویس علمی جام نیـوز به نقل از مهر، قرار است از دو روز دیگر پروژه ساخت طولانی ترین پل تمام یخی جهان در فنلاند آغاز شود. محققان و مهندسانی که در این پروژه حضور دارند با در نظر گرفتن مجموعه گسترده ای از فاکتورهای محیطی و معادلات ریاضی این پل را بنا می کنند.

مهمترین ویژگی این پل که ۴.۸ متر عرض دارد استحکام خیره کننده آن است به طوریکه وزن یک خودروی دو تنی را به راحتی تحمل می کند.

البته الهام گرفتن از طرحهای لئوناردو داوینچی، نقاش و ریاضی دان معروف ایتالیایی در ساخت این پل از دیگر ویژگیهای برجسته آن به شمار می آید.

پیش تر قرار بود مشابه این پل بر روی گذرگاه آبی بوسپور در ترکیه ساخته شود که البته هیچ گاه این اتفاق روی نداد.

این پروژه توسط یک گروه بین المللی از محققان و مهندسان به سرپرستی دانشگاه آیندهوون هلند آغاز می شود. این گروه پیش تر دو پروژه بزرگترین و مرتفع ترین گنبدهای یخی دنیا را نیز پیاده کرده بودند.

قرار است ساخت طولانی ترین پل تمام یخی جهان تا ۱۳ فوریه ادامه یابد.

زمان در این پروژه نقش تعیین کننده ای دارد به طوریکه برآورد شده هر گونه وقفه ای در ساخت این پل نه تنها روند ساخت و ساز را کند می کند بلکه ممکن است به یخ زدن برخی تجهیزات نیز منجر شود.

به گزارش سرویس علمی جام نیـوز به نقل از ایسنا، دکتر مرتضی محمودی، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و محقق طرح در این باره اظهار کرد: بیماری‌های قلبی عروقی به عنوان مهم‌ترین عامل مرگ و میر در جهان به شمار می‌آیند. حدود 80 درصد از مرگ و میرهای ناشی از این بیماری در کشورهای کم درآمد و یا دارای درآمد متوسط رخ می‌دهد. از طرفی بر اساس مطالعات صورت گرفته این بیماری‌ها در جهان و بویژه ایران به شدت در حال افزایش هستند. لذا توسعه‌ شیوه‌های پیشگیری و درمان بیماری‌های قلبی عروقی بسیار ضروری است.

محمودی، در خصوص هدف دنبال شده در این تحقیقات عنوان کرد: در این پژوهش تلاش شده تا نانوساختارهایی ساخته شوند که منجر به ترمیم بافت‌های آسیب دیده‌ قلب پس از بروز سکته‌ قلبی شوند.

وی در ادامه به بیان اهمیت این موضوع پرداخت و افزود: نیمی از مرگ و میرهایی که در اثر بیماری‌های قلبی عروقی اتفاق می‌افتد، ناشی از سکته‌ قلبی است. سکته‌ قلبی زمانی رخ می‌دهد که بر اثر انسداد رگ‌های قلب، خون‌رسانی به بخشی از قلب متوقف شده و طی آن سلول‌های قلبی آسیب می‌بینند. ازآنجا که رشد و ترمیم سلول‌های قلب انسان تنها در دوران جنینی و نوزادی انجام می‌شود، لذا عارضه‌ سکته قلبی می‌تواند باعث کاهش تدریجی عملکرد قلب شده و در نهایت منجر به مرگ بیمار شود. به همین دلیل ضروری است که ناحیه‌ آسیب دیده در کمترین زمان ممکن ترمیم شود.

محقق طرح تصریح کرد: طی تحقیقات صورت گرفته در این پژوهش، مشخص شده که پروتئینی موسوم به FSTL1 نقش مهمی را در رشد و ترمیم بافت میوکاردیومی بازی می‌کند. بافت میوکاردیوم، مهم‌ترین بافت آسیب دیده‌ قلب پس از رخ دادن سکته است. لذا جهت درمان این بافت لازم است که پروتئین FSTL1 در محل آسیب دیده حضور داشته باشد. اما مقدار این پروتئین پس از بروز سکته به شدت کاهش می‌یابد. همچنین چنانچه این پروتئین به صورت طبیعی و یا حتی از طریق دستکاری‌های ژنتیکی در بافت میوکاردیوم تولید ‌شوند، باز هم نمی‌تواند رشد و ترمیم بافت میوکاردیوم آسیب دیده را به خوبی القا کند.

به گفته‌ محمودی، جهت رفع این نقص، در این طرح داربست‌های کلاژنی با ساختار نانورشته‌ای حاوی پروتئین FSTL1 ساخته شدند که دارای خواص فیزیکی و مکانیکی (Elasticity and Stiffness) شبیه میوکاردیوم جنینی هستند. به عبارتی این داربست‌ها می‌توانند از طریق تحریک مهاجرت سلولی و رگ‌زایی باعث بهبود میوکاردیوم آسیب دیده شوند.

محقق طرح خاطرنشان کرد: لازم به توضیح است که نمونه‌های آزمایشگاهی سنتز شده (به روش Plastic Compression ) بر روی مدل‌های حیوانی (موش و خوک) مورد آزمایش قرار گرفته‌اند که نتایج آن حاکی از بازیابی قابل توجه عملکرد قلب بوده است.

بر اساس این گزارش، نتایج این تحقیقات که حاصل تلاش‌های دکتر مرتضی محمودی، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و همکارانش است، در مجله‌ NATURE به چاپ رسیده است.

به گزارش سرویس علمی جام نیـوز به نقل از ایسنا، مخترعان این روش، پروفسور ریچارد کوهن و دکتر سیون وو کیم، محققان دانشگاه مریلند هستند که به آنها حق ثبت اختراع برای تولید میکروارگانیسم‌های مقاوم در برابر اتانول اعطا شده است.

این گروه در حال حاضر دارای حق ثبت اختراع برای یک روند مشابه دیگر نیز هست که در آن به تولید هگزان و اکتان که مواد تشکیل دهنده هسته بنزین هستند، می‌پردازد. در هر دو روند، این سوخت‌ها از زیست توده جدا شده و به سمت سطح مایع تخمیری بالا می‌آید.

در هر دو روش به جداسازی و پرورش میکروارگانیسم‌هایی اقدام می‌شود که توده‌های زیستی سلولزی یا دی‌اکسید کربن و گاز هیدروژن را به سوخت‌های زیستی تبدیل می‌کنند و شامل اتانول، بوتانول 1، بوتان یا هگزان هستند.

توده‌های زیستی سلولزی می‌توانند از باقی مانده هر چیزی مانند منابع گیاهی زنده و محصولات جانبی مشترک زیست تخریب‌پذیر تولید شوند . برای مثال تولید ذرت سبب بوجود آمدن چندین تن ساقه ذرت شده و تولید چوب، با تولید میزان زیادی از خاشاک و خاک اره همراه است.

گروه تحقیقاتی دانشگاه مریلند به توسعه میکروارگانیسم‌هایی پرداختند که در دی اکسید کربن - محصول جانبی بسیاری از فرایندهای صنعتی کشاورزی - رشد می‌کنند. توسعه فرآیند تخمیر برای تولید سوخت، کاری دشوار است، اما در درازمدت باعث کارآمدی بیشتر انرژی و مقرون به صرفه بودن آن نسبت به روند کنونی که در حال حاضر از آن برای تقطیر دانه ذرت و سایر مواد اولیه به اتانول استفاده می‌شود، خواهد شد.

در این روند، میکروارگانیسم‌ها از هیدروژن و دی‌اکسید کربن (یا زیست توده) تغذیه می‌کنند و به دفع هگزان یا اکتان می‌پردازند.

این مخترعان که نتایج پژوهش خود را در مجله Theoretical Biology منتشر کرده‌اند، امیدوارند بتوانند روند خود را بهبود ببخشند، اما برای انجام این کار نیاز به تامین مالی بیشتری دارند.